van Samosir eiland naar Bukittinggi

Woensdag 3 februari 2016
We staan op tijd op en vertrekken rond half 8 met het busje. We verlaten Samosir eiland niet met de boot, maar rijden via de hoofdstad Panguguran en de brug die het eiland met het vaste land verbindt. Eigenlijk was Samosir geen eiland, maar de Nederlanders hebben een kanaal gegraven waardoor het schiereiland een eiland werd.
We rijden door de bergen en hebben af en toe een mooi uitzicht op de groene dalen en het Toba meer. Er groeien heel veel gewassen en vruchten hier. We zien cacaobomen, veel rijstvelden, koffiebomen, passievruchtbomen, andere lokale vruchten en pinda's. Sumatra is het rijkst aan grondstoffen van heel Indonesië.
Er zijn ook veel vulkanen en daardoor ook warmwaterbronnen. We bezoeken er 1 die vlak achter een dorpje ligt. Het verschil met NZ is dat je er gewoon op mag lopen en dat er huizen tegenaan zijn gebouwd. Ze hebben bij de huizen kleine warmwaterbaden gemaakt en gebruiken het warme water voor was, douche etc.
De weg is bijzonder slecht, met veel kuilen en delen onverhard dit komt doordat er veel corruptie is in Noord Sumatra! Ipv wegen verbeteren steken de ambtenaren het geld zelf in hun zak. We worden ook enkele keren aangehouden door politiemensen die geld willen hebben. De politiemensen blijven enigszins beleefd, omdat er toeristen in het busje zitten vertelt de gids. Ze geven niets.
We merken dat het gebied van voornamelijk christelijk op Samosir eiland, naar gemengd Christelijk-Islamitisch gaat. Protestante en katholieke kerken worden afgewisseld met moskeeën.
Het is een lange rit en we komen rond 18.00 aan in Padangsidempuan. Ze zijn daar niet veel blanke toeristen gewend. Als we naar buiten gaan om naar de KFC te lopen staan er een aantal meisjes voor het hotel die ons bekijken als zijnde aliens. We worden continue aangesproken tijdens de wandeling van 10 minuten. De KFC heeft wel een kipburger, maar de kaas is op. Bij het kindermenu zitten geen frieten, maar gefrituurde rijstballetjes. Het is behelpen, maar we hebben weer gegeten!
Als we terug komen bij het hotel staan de meisjes er nog en ze willen heel graag  met ons op de foto. Het wordt een uitgebreide sessie met elk meisje apart met ons op de foto. We voelen ons net filmsterren!

Donderdag 4 februari 2016
Als we gaan ontbijten staan de meisjes van gisterenavond alweer buiten voor het hotel. Een jongen van het hotel komt vragen of we op de foto willen met nog enkele anderen. Na het ontbijt willen we dat wel. Ze hebben hun schooluniform aan met witte blouse en witte hoofddoek en lange grijze rok. Een stuk minder hip dan de avond ervoor.
Vandaag is weer een lange dag in de auto, maar dit keer over een veel betere weg (minder corruptie) en meer verschillende stops. Eerst gaan we kijken bij een messen smederij. Ze maken daar mooie messen, die weer gebruikt worden in de landbouw, voor het slachten van dieren en huishoudelijk gebruik. Onze bus heeft weer startproblemen, maar die worden snel opgelost.
De volgende stop is bij een kruidentuin. We zien veel kruiden en specerijen zoals witte en zwarte peper, nootmuskaat, kruidnagel, citroengras, vanille, kaneel, rode pepers, gember, laos en vast nog meer. Er zit ook nog een kleine slang in de boom! We drinken koffie en thee en kopen nog wat kruiden.
We vervolgen onze weg en blijven veel rijstvelden, maar ook rijst te drogen langs de weg zien. Pal aan de weg ligt de rijst en ook cacao te drogen. We passeren ook een Koran school, waar zowel jongens als meisjes (gescheiden) van 13-18 70% leer van de koran en 30% andere vakken krijgen. Ze wonen er ook, met zijn 3en in een klein huisje.
Verder zien we ook langs de weg dat ze ergens bakstenen bakken. Ze zijn heel zelf voorziend. Onze lunch is in een restaurant midden in de rijstvelden, waar ze lekkere saté met echte pindasaus hebben.
's Middags stoppen we nog bij een andere warmwaterbron. Minder spectaculair. Ze hebben naar in het regenwoud nog wel tijgers en tapirs, maar daarvoor moet je flink de jungle in.
Eén van de hoogtepunten is dat we de evenaar passeren! Dat kan in Azië maar op weinig plekken. We stoppen dan natuurlijk en krijgen van de gids een diploma!

Daarna is het nog ruim een uur klimmen door de bergen om bij Bikittinggi te komen. Een plaats even groot als Hengelo gelegen in de bergen tussen twee nog actieve vulkanen: de Singgalang en de Merapi. We zitten in een sprookjesachtig hotel, de Hills en de kamers zijn prima.

We worden hier iets minder nagekeken en gaan bij een restaurant waar meer toeristen komen spagetti Bolognese eten.