Samosir eiland

Zaterdag 30 januari 2016
Vandaag een lange rit van Bukit Lawang naar Samosir eiland. Dit eiland ligt in het Toba meer een krater meer ter grootte van het IJsselmeer! Bij het ontbijt nemen we afscheid van onze Nederlands sprekende bediende en stappen we in de bus. Eerst moeten we terug naar Medan over de hobbelige weg met gaten. We gaan pinnen en tanken in Binjai en als we daar weg willen rijden wil de bus niet starten! De accu schijnt kapot te zijn. We duwen de auto aan, maar dat werkt ook niet. De chauffeur probeert zelf wat en dan doet hij het opeens weer. We rijden door langs Medan en krijgen daar van iemand van de plaatselijke reisorganisatie een nieuwe accu mee.
We gaan via Brastagi naar het Toba meer. Onderweg vlak voor Brastagi komen we bij de Boeddhistische tempel Taman Alam Lumbini, een replica van de Shwedagon Pagode in Yangon in Myanmar. Deze tempel is in 2010 in gebruik genomen, waarbij 1300 Boeddhistische monniken aanwezig waren. Een mooie tempel. Voor een groepje Indonesiërs waren wij als grote blanken nog interessanter, want ze wilden met ons op de foto.
In Brastagi gaan we lunchen en verwisselen de chauffeur en gids de accu. Aangezien we in overleg met het reisbureau in Nederland 2 reisdagen in 1 doen, moeten we snel verder, want we moeten nog de boot naar Samosir eiland halen.

Na Brastagi gaan we verder over de trans-Sumatra highway, vergelijkbaar met een deels verharde plattelandsweg, bijvoorbeeld de Lage Eschweg in Ambt-Delden. We rijden door een landschap met veel groente en fruit. Brastagi ligt wat hoger (1320m) waardoor het klimaat minder warm is en er bijvoorbeeld ook aardbeien verbouwd worden. Verder zien we veel mandarijnen, kolen, uien, mais etc. na een half uur rijden komen we bij een traditioneel Karo-Batak dorp. De Karo Bataks zijn 1 van de vier groepen Bataks die tussen 2500 en 1500 voor Christus vanuit Yunnan (China) naar Sumatra geëmigreerd zijn. Ze leefden samen per clan/ familie in een dorp met typische huizen met daken die lijken op de schepen waarmee ze naar Sumatra gevaren zijn. Voordat ze bekeerd zijn tot het Christendom geloofden ze in zwarte magie. De huizen zijn opgedeeld in een 3 verdiepingen: de onderste voor onderwereld/ dieren/ in de kleur zwart; de middelste voor de mensen (het leven) in de kleur wit en de bovenste voor de goden in het rood. Op de bovenste verdieping wordt ook voedsel geofferd voor overleden familieleden. In dit dorp staat een koningshuis, waar een koning woonde met 24 vrouwen en 86 kinderen. 12 vrouwen sliepen in het koningshuis met hun dochters en de andere 12 vrouwen in het dorp. De jongens sliepen in een apart Batak huis. De graven van de overleden familie leden zijn ook bij het dorp. De oudste zoon van de eerste vrouw wordt de nieuwe koning. Elke koning heeft horens van een os als symbool. De Bataks waren ook kannibalen, zij doden mensen van andere clans en aten het vlees op. Dit werd enkele eeuwen geleden verboden.

Iets over half 6 kwamen we in Prapat aan waar we de autoboot van half 6 voor onze neus weg zagen varen… Geen probleem wij zijn met een personenboot gegaan en ons busje met de boot van 21.00. het boottochtje duurde ongeveer een half uur en we werden bij ons hotel, Tabo cottages in het plaatsje Tuk Tuk afgezet. Dit in een soort bungalowpark met huizen in Batak stijl. Wij hebben de tussen en de hoogste verdieping van zo’n Batak huis. Een mooi huisje waarbij Martijn en ik en Femke in de bovenwereld slapen en Sjoerd en Wouter in de midden wereld. De cottages liggen aan het Toba meer en er is ook een schitterend gelegen zwembad. Hier gaan we het wel 4 nachten uithouden! Inmiddels is het 19.00 en kunnen we aanschuiven aan het wekelijkse buffet diner met live muziek. Prima bandje met gitaren, fluit en zang. Ook leuke muziek en lekker eten. De eigenaren zijn een Duits-Indonesisch stel en er is ook een German Bakery bij. We vragen of ze ook taarten op verzoek maken en dat kan!

Moe maar voldaan gaan we slapen na de lange dag!

Zondag 31 januari 2016
Femke is jarig! We zingen "Lang zal ze leven" voor haar en ze krijgt in NZ gekochte cadeautjes van ons: een Yellow Eyed pinguin knuffel, een opvouwbare etui met pennen, stiften, potloden etc, een schetsboek, een boek met Engelse woordjes en nog andere stiften. Na het ontbijt gaat ze meteen tekenen en kleuren. De bestelde chocoladetaart halen we voor de koffie op en hij is heel lekker! Het is zonnig en we gaan zwemmen in het zwembad met uitzicht op het meer. Echt genieten hier.
We zitten nog lang vol van de machtige taart, en gaan op zoek naar een snackje ipv lunch. We zijn nog geen 5 minuten onderweg als we een bord zien met Janssen's café, bier op het terras, bitterballen, kroketten. We dachten, dat is een goede snack. Meneer Janssen (uit Limburg) woont al 16 jaar in Indonesië en is getrouwd met een Indonesische  (ze hebben twee meisjes). Hij laat de kroketten en bitterballen maken in Medan door een Nederlander. Ze smaken heerlijk, ook de gebakken banaan overigens.
Na deze onverwachte snack lopen we nog wat door over de rondlopende weg over het schiereiland Tuk Tuk. Langs de weg overal restaurantjes, winkeltjes en guesthouses.
Ondertussen ontwaakt Nederland en krijgen we mails en appjes voor Femke. We Skypen met Elsbeth die dit weekend met een vriendin in ons huis in Hengelo is en zien de poezen ook nog in beeld! Ook met opa, oma en Albert-Jan is er contact en met oma die in Geleen is dit weekend. Femke voelt zich echt jarig!
Femke mag kiezen wat we gaan eten en wil pizza. Op advies van de eigenaar van het hotel gaan we naar Rumba. Inderdaad een prima pizza. Een hele leuke verjaardag.

Maandag 1 februari 2016
Vandaag gaan we met de gids het eiland verkennen. Op het Toba eiland wonen de Toba Bataks. Zij hebben de zelfde soort huizen, maar wonen in straatjes met aan weerzijden een aantal huizen waar 1-3 families in wonen. We bezoeken eerst de koningsgraven van de Sidabutardynastie. De Bataks begroeven hun voorvaderen eerst om ze vervolgens na 7 jaar op te graven, de botten te wassen met olie en ze in Sarcofagen her te begraven (boven de grond).

Na dit bezoek lopen we door het straatje met souvenirwinkeltjes terug naar ons busje en gaan we naar een dansvoorstelling in het plaatsje Simanindo waar het oude koningsdorp Huta Bolon is. Mensen in traditionele kleding voeren een aantal dansen op. Ze beginnen met het tevoorschijn halen van een grote buffel die op het plein aan een boom gebonden wordt. Als hij zich gedraagt is dat positief voor alle aanwezigen. Na een aantal dansen worden we uitgenodigd om mee te dansen. We krijgen een Ulos Batak om, een traditionele doek die je over de rechter schouder draagt. Hij wordt bij allerlei ceremonies gedragen (ook nu nog bij bruiloften). We schuiven (de kinderen vinden het geen dansen) vrolijk mee op de muziek van fluit en trommels.

Na de dansvoorstelling gaan we terug en bezoeken we het koningsdorp Siallagan waar naast de Batakhuizen ook nog uit steen gehouwen krukken, stoelen en vergadertafel. Er werd vroeger vergaderd door de stamoudste (koning) met de andere mannen over o.a.wat te doen met de gevangenen. De gevangene (meestal iemand van een andere clan) werd vervolgens naar een volgende plek met stenen stoelen en tafel verplaatst om daar onthoofd te worden en vervolgens opgegeten. Interessant stukje geschiedenis!

We bezoeken ook nog een kleine weverij waar vrouwen op de grond onder een Batak huis met de hand, draad voor draad de Ulos aan het weven zijn.

De Bataks hebben voor hallo, hoe gaat het, ja het gaat goed, welkom 1 woord: Horas. Je hoort het ook te pas en te onpas hier.

’s Middags gaan we lekker zwemmen en ‘s avonds eten we weer lekker Indonesisch. Wouter doet al helemaal mee met twee keer per dag warm Indonesisch eten, Sjoerd en Femke nemen graag spaghetti oid indien dat ook verkrijgbaar is.

Dinsdag 2 februari 2016

We gaan maar weer eens schoolwerk doen. Er wordt goed doorgewerkt en er is flink wat af voor de lunch. We lunchen in ons hotel. Femke en Sjoerd kunnen een kaastosti krijgen en zijn helemaal tevreden. Wouter ook met spaghetti en wij nemen een salade met o.a. sla, ei en kaas. Die zullen we in Indonesië niet vaak kunnen krijgen. Na de lunch gaan we een rondje over het schiereiland Tuk Tuk lopen en zwemmen we daarna nog even.

’s Avonds gaan we bij restaurant Alyssa eten. Martijn en ik willen graag Babi Pangang eten. Dat kun je hier krijgen omdat de bevolking overwegend christelijk is en er dus ook varkensvlees gegeten wordt. De gebakken stukjes gemarineerd varkensvlees smaken goed! De zoetzure saus die je er in Nederland bij krijgt, hoort volgens de mensen van het restaurant niet. Dat zal de Chinese invloed bij onze restaurants zijn. Wouter, Sjoerd en Femke eten pizza, die ook goed smaakt. Morgen gaan we weer verder.